کلينيک کاردرماني محيا

برنامه پکس (PECS) يا (سيستم ارتباط بر مبناي مبادله‌ي تصوير) برنامه‌اي است براي آموزش ارتباط غير کلامي (سمبليک). تحقيقات بسياري وجود دارند که نشان مي‌دهند افراد طيف اتيسم از طريق تصوير بهتر ياد مي‌گيرند و نيز تمايل بيشتري به استفاده از سمبل‌هاي غير کلامي دارند.

هر چند ديدگاه‌هايي نيز وجود دارند که اين اعتقاد در مورد کودکان مبتلا به طيف اتيسم را قبول نداشته و يا به صورت بسيار محدود مي‌پذيرند. از جمله دونا ويليامز مي‌باشد که خود فرد مبتلا به طيف اتيسم است و چندين کتاب در اين مورد نوشته است.

• شايد براي شما جالب باشد: نقص توجه توجه در کودکان اوتيسم

وي در کتاب (not thinking in picture) خود نوشته است: “اين ادعاي بسياري که اظهار داشته‌اند کودکان مبتلا به طيف اتيسم تفکر از طريق تصوير را بهتر انجام مي‌دهند قابل انتقاد مي‎باشد. اين باور در مورد همه‌ي کودکان مبتلا به طيف اتيسم صحيح نمي‌باشد. خيلي از ما نمي‌توانيم تصوير را براي تفکر در ذهن داشته باشيم يا آنها را تميز بدهيم و يا آن را به مفهومي ارتباطي تبديل کنيم. ما نياز داريم لمس کنيم، بو کنيم، حس کنيم و ببينيم.”

برنامه‌ي PECS حاصل ديدگاه‌هاي کساني است که قبول دارند اين گروه از کودکان از طريق تصوير بهتر ياد مي‌گيرند. چارچوب آموزش PECS در يک راهنما که توسط لوري فروست و آندروبوند نوشته شده است با شرح جزئيات و مثال ها آمده است.

هدف اين برنامه آموزش گفتار به کودک نمي‎‌باشد. هر چند در مراحل به ويژه پايان اين برنامه کودک ممکن است به توسعه‌ي گفتار نيز برسد. بلکه هدف اوليه، ايجاد و تقويت يک سيستم ارتباطي بين کودک و محيط او مي‌باشد.

• شايد براي شما جالب باشد: گفتار درماني يا آسيب شناسي گفتار و زبان

انتظار مي رود پس از آموزش PECS، کودک ضمن آنکه به نيازها و تمايلات خود آشنا شده است آنها را بتواند در قالب يک تقاضا و در يک سيستم مبادله‌ي تصوير مطرح و يا پاسخ را دريافت نمايد.

اميدوارم اين مطلب براي شما مفيد بوده باشد.